31 - اصطلاحات: اَکل [خوردن]، ذوق [چشیدن]، و بطون [شکم‌ها]، علاوه بر معنای حقیقی، معانی مجازی نیز دارند، هم‌چنان‌که «مال مردم خوردن» لزوماً با دهان نیست. در قرآن چشیدن، خوردن و در شکم بردن به دفعات در معانی مجازی به کار رفته است و دلالت بر مصرفی غیر مادی می‌کند. خوردن مال یتیم، دکان‌داری متولیان مذهبی و کتمان حقایق دین به طمع منافع دنیایی، خوردن آتش و به اندرون بردن آن نامیده شده است [بقره 174 (2:174) و نساء 10 (4:10) ].
قرآن طعام دوزخیان را در سوره‌های مختلف با تعابیر متنوعی توصیف کرده است؛ در آیه 6 سوره غاشیه (88:6) از ضریع [نوعی خار] نام برده که نه فربه می‌سازد و نه سیر می‌کند. در آیه 43 سوره دخان (44:43) ، «شجره زقوم» را طعام گنه‌کاران خودپرست نامیده و در این سوره از «غسلین»، که گویا آب آلوده و چرکین است، یاد کرده است. همه این تعابیر نشانه و نمادی است از آنچه دوزخیان در دنیا عمل می‌کردند و در درون خود ذخیره می‌ساختند.
خطا، کار ناشایسته‌ای است که به عمد و اراده و با قصد و غرض انجام شود، یا ناخواسته و از روی اشتباه. به کسی که کار ناشایستی را با آگاهی انجام داده «خَاطِئ»، و به آن که ناخواسته آن را مرتکب شده «مُخْطِئ» می‌گویند. در پنج موردی که «خَاطِئُونَ» و «خَاطِئُینَ» در قرآن تکرار شده، منظور کسانی است که به عمد مرتکب خطا شده‌اند. مثل: قصص 8 (28:8) - «...إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا کَانُوا خَاطِئِینَ» و علق 16 (96:16) - «نَاصِیَهٍ کَاذِبَهٍ خَاطِئَه».