5 - از اشارات قرآن در سوره‌های مختلف به حادثه هلاکت قوم «ثمود» و نشانه‌های ارائه شده از آن می‌توان فهمید آنچه موجب نابودی آنان شد، چیزی است که امروز اصطلاحاً «بمب آتش‌فشانی» نامیده می‌شود. فشار گازها و قشرهای داغ زیر زمین وقتی از حدّ خود خارج شود[طاغیه]، با ایجاد زلزله و حرکاتی شدید، به صورت انفجاری و با صدای مهیب [صاعقه] قسمتی از پوسته زمین و توده‌های مذاب را به بیرون پرتاب می‌کند. موج انفجار چنین حادثه‌ای همچون بمبی با هزاران تُن مواد انفجاری آثار تخریبی غیر قابل تصوری پدید می‌آورد. قرآن، عذاب این قوم را با نشانه‌های رَجْفَهُ [زلزله شدید- اعراف 78 (7:78) ]، صاعقه [فصّلت 13 (41:13) و 17 (41:17) ، ذاریات 43 (51:43) تا 45] و صیحه [صوت شدید انفجار- قمر 31 (54:31) و حجر 80 (15:80) تا 84] تصویر کرده است که منطبق با نشانه‌های «بمب آتشفشانی» می‌باشد. چنین انفجاری در مقایسه با سایر آتشفشان‌ها کاملا متمایز و به مراتب شدیدتر است. قوم ثمود طغیانگر بودند [شمس 11 (91:11) - کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا] و با«طاغیه» که از حدّ معمول تجاوز کرده بود، هلاک شدند. آنها با ارتش نیرومند و نیروی سرکوبی که سازمان داده بودند [بروج 17 (85:17) و 18]، و با کاخ‌های سنگی و استحکامات مجهز خود احساس امنیت و جاودانگی می‌کردند، اما با زمین لرزه شدید و صدای مهیب رعد [صیحه] و تخلیه الکتریکی [صاعقه] پرونده ظلم و ستم‌شان بسته شد.