بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
ـ [در حالی که خدا] نوآفرین آسمان‌ها و زمین است، 161 چگونه ممکن است او را فرزندی باشد، با آنکه همسری نداشته و همه چیز را خود آفریده و او بر هر چیزی داناست؟
161- بدعت، نوآوری و آفرینشی بی‌سابقه است که در این آیه، و آیه 117 بقره از آن سخن گفته است. یکی از نام‌های نیکوی خدا «فاطر» (شکافنده عدم و طرح نو در اندازنده) است که از جهاتی مشابه نام «بدیع» است. کلمه «فطر» 20 بار در قرآن تکرار شده که 13 بار آن درباره آفرینش آسمان‌هاست. اگر در کلمه «خلق»، مفهومِ ساختن و در کلمه «بدع»، ابتکاری و ابداعی بودن آفرینش آسمان‌ها آشکار است، در کلمه «فَطَرَ»، شکافتن عدم مورد نظر می‌باشد.