وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَامَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الْإِنسِ وَقَالَ أَوْلِيَاؤُهُم مِّنَ الْإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِي أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ

و روزی که [خدا] همه آنها را [در عرصه قیامت] گِرد آورد، [خطاب به سرکردگان زر و زور و تزویر گوید:] ای گروه جن [=فریبکاران پوشیده باطن]، شما بسیاری از اِنس [=مردم ساده لوح] را به دنباله‌روی از خود کشاندید، 226 و هواداران بی‌خِرد آنان گویند: خداوندا، ما از یکدیگر بهره‌مند شدیم [=ما آنها را به قدرت رساندیم و با رفتن زیر سایه قدرتِ آنها زینفع شدیم] تا به مهلت مشخصی که برای ما معیّن کرده بودی [=پایان عمر دنیائی / رستاخیز نهائی] رسیدیم. [خداوند] گوید: [در پی‌آمد پیروی از ارباب‌های دنیائی / آتش بیار معرکه‌ها، امروز] آتش جایگاه شماست که در آن جاودانه خواهید ماند، مگر خدا بخواهد که مسلماً خداوند تو، حکیم و علیم است [=کارش روی حکمت و علم است].

226- «اسْتَکْثَرْتُمْ» در باب استفعال از ریشه «کَثُرَ»، فزون طلبی و زیاده خواهی است. در آیه 188 اعراف (7:188) از زبان رسول خدا آمده است که «اگر من غیب می‌دانستم حتماً خیر بیشتری کسب می‌کردم و شرّی به من نمی‌رسید «...وَلَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ وَمَا مَسَّنِیَ السُّوءُ...». منظور از «قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ» در سوره انعام، تلاشی است که معمولا جبّاران و سلطه طلبان برای جمع آوری نیرو و نفرات از میان توده‌های مردم ناآگاه برای پشتیبانی از خود به عمل می‌آورند.