وَقَالُوا مَا فِي بُطُونِ هَذِهِ الْأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَى أَزْوَاجِنَا وَإِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاءُ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ
و گفتند: آنچه [=بچه‌هایی] که در شکم این دام‌هاست، فقط متعلق به مردان ماست و بر همسرانمان حرام است! ولی اگر [بچه حیوان هنگام تولد] مرده باشد، همه در آن شریکند. 241 [خداوند] به زودی کیفر وصفِ [خودساخته باطل] آنان را خواهد داد، بی‌گمان او حکیمی داناست. 242
241- این خرافات موهوم از همان برتربینی جنس مذکر و مردسالاری تاریخی ناشی می‌شد که بره تو دلی لطیف و لذیذ را به خود اختصاص می‌دادند، اما در صورت مرده بودن، سهمی هم به زنان می‌دادند!
242- صفت حکیم دلالت بر محکم و استوار و مبرای از عیب و نقص بودن می‌کند، همچون جسم محکمی که نشکن و یکپارچه است. خدا حکیم است، چون در کارش رخنه و راهی برای نفوذ خرابی و نقص نیست.