253- «رِجْسَ»به پلیدیِ ناشی از گناه و زنگاری که بر دل می‌بندد گفته می‌شود. خداوند شراب و قمار و بُت‌های نصب شده و قرعه را رجس نامیده (مائده 90 (5:90) )، همچنین خوردن حرام (خون، مرده، و گوشت خوک- انعام 145 (6:145) ) و بُت پرستی و سخن ناروا را (حج 30 (22:30) ). قرآن رجس را مانع ایمان و در برابر آن قرار داده و تأکید کرده است. مؤمنین به پیروی تقوا، دائماً بر ایمانشان، و بیماردلان با انکارشان بر «رجس» خود می‌افزایند (توبه 125 (9:125) ). رجس همان آلودگی‌های اخلاقی است که با «طهارت» پاک می‌شود (احزاب 33 (33:33) - ... إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا)، و بالاخره رجس با ایمان نیاوردن (انعام 125 (6:125) ) و تعقل نکردن (یونس 100 (10:100) ) و نفاق (توبه 95 (9:95) ) پدید می‌آید. در مقام مثال‌، همچنانکه تغذیه ناسالم، بی‌حرکتی، کم‌خوابی، خستگی و... آثار بیمارکننده‌ای را در جسم موجب می‌گردد، رجس نیز مشابه این آثار در روح و روان است.

254- محرمات چهارگانه در خوردنی‌ها در چهار سوره قرآن مورد تأکید قرار گرفته است (بقره 173 (2:173) ، انعام 139 (6:139) و 145 (6:145) ، نحل 115 (16:115) ).

255- «بغی» طلب کردن چیزی با تمایل و تجاوز از حدّ است. باغی بودن در مصرف محرمات، تمایل نشان دادن به خوردن و سوء استفاده از جواز شرعی در موارد اضطرار است.