262- از آنجایی که در طول تاریخ، آزادی و اختیار آدمیان توسط قدرت‌های حاکم و قوانین و مقرّرات آنها مسلوب یا محدود می‌گشته و با متخلفینِ از قانون به سختی برخورد می‌شده است، کاملا طبیعی بوده که مردم بنا به قیاس بشری، در مورد آفریدگار و اداره کننده جهان نیز چنین انتظاری داشته باشند، و چون می‌دیدند که در برابر شرک‌ورزی یا حلال و حرام کردن‌هاشان عکس‌العملی از ناحیه خدا پدید نمی‌آید، آن را به حساب تأیید او می‌گذاشتند! چنین تصوری را به اشکال مختلف می‌توان در قرآن مشاهده کرد (از جمله: نحل 35 (16:35) و زخرف 20 (43:20) ). مواردی را که تصور و خواسته به ظاهر منطقی ما، با «مشیت» خدا مغایر است، قرآن با جملات شرطی‌: لوشاء الله، لوشئنا و لونشاء، 40 بار تکرار کرده است.

263- به پاورقی‌های 196 و 197 همین سوره (6:116) مراجعه کنید. در ضمن این سخن نشان می‌دهد هر ادعای دینی و فتوای شرعی باید مبتنی بر «علم» و سند و مدرکی از کتاب و سنّت مطمئن باشد و تقلید کورکورانه مردود است.