أَوْ تَقُـولُوا لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَى مِنْهُمْ فَقَدْ جَاءَكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُـوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ
یا بگوئید [=ادعا کنید که]: اگر بر ما هم کتاب نازل می‌شد، حتماً ره یافته‌تر از آنها [=یهود و نصاری] می‌بودیم! اینک برای شما نشانه روشنی از پروردگارتان و هدایت و رحمتی از سوی پروردگارتان آمده است، پس کیست ستمگرتر از آنکه آیات او را تکذیب کند و از آن دوری نماید؟ به زودی کسانی که از آیات ما دوری می‌کنند را بخاطر کناره گیری مستمرشان، به عذابی سخت کیفر می‌دهیم. 277
277- به پاورقی 60 همین سوره (6:46) نگاه کنید. از 5 باری که این واژه در قرآن تکرار شده، 4 مورد آن در همین سوره است (آیات 46 و 157) به کار بردن این فعل در برابر آیات خدا، تداعی کننده دو طرف کوه است که هرگز به هم نمی‌رسند.