هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ

آیا [دوری کنندگان از آیات الهی] جز این انتظار دارند که فرشتگان [وحی، به جای پیامبر] سراغ خودشان بیایند یا [خودِ] پروردگارت یا برخی آیات او ظهور نمایند [تا باور کنند]؟ 278 روزی که بعضی آیات پروردگارت [=عذاب / قیامت] فرا رسد، [در آن روز] ایمان کسی که قبلا [در طول زندگی] ایمان نداشته یا در [پرتو] ایمانش کار خیری نکرده، فایده‌ای [برایش] نخواهد داشت. 279 بگو: [اگر منتظر آن شرایط هستید] منتظر باشید که ما نیز منتظریم! 280

278- مشابه این سخن را در آیات 33 سوره نحل (16:33) ، بقره 210 (2:210) ، زخرف 66 (43:66) ، محمد 18 (47:18) و فاطر 43 (35:43) می‌یابید.

279- جمله حالیه «وَهُوَ مُؤْمِنٌ»، که معنای شرطی برای پذیرش عمل صالح دارد، در 6 آیه قرآن آمده است (نساء 124 (4:124) ، نحل 97 (16:97) ، اسراء 19 (17:19) ، طه 112 (20:112) ، انبیاء 94 (21:94) ، و غافر 40 (40:40) ). در جهت مقابل نیز، ایمانی که منتهی به دستاورد خیری برای شخص نگردد، نفعی برای او نخواهد داشت.

280- منتظر بودن، یعنی با زمان همراه شدن و شتاب نکردن، به تعبیر: «خلق الانسان من عجل»، آدمی از عجله آفریده شده و به زور و زود و زیاد می‌خواهد به نتیجه مطلوبش برسد. فرمان خدا به پیامبر، و به تَبَع او به پیروان، رعایت آزادی مخالفین و سپردن سرنوشت آنان به عمل خودشان در سیر زمان است.