مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ

هر کس نیکی [به عمل] آورد، او را ده برابر [پاداش] خواهد بود و هر کس زشتی [به عمل] آورد، جز همانند آن جزا نبیند و مورد ظلم [=بیش از کیفر عملش] قرار نگیرد. 284

284- عدد 10 در قرآن، که اتفاقاً در 10 آیه هم تکرار شده (بقره 196 (2:196) و 234 (2:234) ، مائده 89 (5:89) ، انعام 160 (6:160) ، اعراف 142 (7:142) ، هود 13 (10:13) ، طه 103 (20:103) ، سبا 45 (34:45) ، فجر 2 (89:2) ) معنای نمادین کمال و تمام دارد و در مفهوم عددی خود محدود نمی‌شود. مثل: «...تِلْکَ عَشَرَهٌ کَامِلَهٌ...» (بقره 196 (2:196) ) یا «...وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ...» (اعراف 142 (7:142) ) یا «...أَتْمَمْتَ عَشْرًا...» (قصص 27 (28:27) ). ریشه این کلمه «عَشَرَ»، دلالت بر کنار هم آمدن و «معاشرت» می‌کند و در کلمات «عشیره (خانواده و اقوام) و معشر (جماعت) نیز کثرت مورد نظر است نه الزاماً عدد 10. چه بسا وعده پاداش ده برابر نیز همان کثرت باشد (والله اعلم). همچنانکه در آیه 261 (6:261) ، انفاق در راه خدا به دانه‌ای که 7 سنبله می‌رویاند و در هر سنبله 100 دانه است تشبیه کرده است. خداوند در بخشیدن، کریمانه عمل می‌کند و در کیفر، عادلانه و به همان اندازه.