ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ
آنگاه [پاسخ] آزمون [صداقت] آنها جز این نخواهد بود که گویند: به خدای صاحب اختیارمان سوگند که ما مشرک نبودیم! 29
29- اساس سخن پیامبر به مشرکین، توحید در عبادت، به معنای ترک واسطه‌ها و توجه انحصاری به خدائی بود که به آن باور داشتند، ولی مشرکین در مشکلات زندگی به شفاعت «ارباب من دون الله» متوسل می‌شدند. جمله «...وَاللَّهِ رَبِّنَا...»، اعتراف آنها را در قیامت به این که ارباب و اداره کننده زندگی همان «الله» است نشان می‌دهد.