وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
و زندگی این دنیا جز بازیچه و سرگرمی نیست 37 و مسلماً سرای آخرت، برای کسانی که [از ارتکاب گناه] بپرهیزند، بهتر است. پس چرا نمی‌اندیشید؟ 38
37- بازیها و سرگرمی‌های کودکان کوتاه مدّت است و نقش‌های خیالی که در ذهن خود تصوّر می‌کنند به زودی از خاطر می‌رود. دنیاپرستان را نیز بازیها و سرگرمی‌هائی در مقیاسی دیگر مشغول می‌کند که تماماً اعتباری و فناشدنی است. مگر کسانی که زندگی خود را خرج ایمان و عمل صالح کنند که برای آخرت و ذاتاً باقی ماندنی (باقیات الصالحات) باشد. تشبیه دنیا به لهو و لعب را در این آیات نیز می‌بینید: عنکبوت 64 (29:64) ، محمد 36 (47:36) ، حدید 20 (57:20) .
38- معنای ریشه‌ای کلمه «عقل»، حفظ و نگهداری است. تفکر، اندیشه کردن در امور، و محصول آن، «علم» است. اما عقل، حفظ و نگهداری و کاربرد علم می‌باشد، پس عاقل کسی است که از دانش خود در مسیر درست استفاده کند.