قُل لَّا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ
بگو: من به شما نمی‌گویم [=ادعا نمی‌کنم] گنجینه‌های [نعمات] خدا نزد من است و غیب هم نمی‌دانم، و [همچنین] به شما نمی‌گویم من فرشته‌ام! [بلکه] تنها از آنچه بر من وحی می‌شود پیروی می‌کنم. بگو: آیا کور و بینا یکسان‌اند؟ پس چرا فکر نمی‌کنید؟ 62
62- با چه زبانی باید گفت پیامبران طبیب قلب‌ها و ثروتمند از هدایت ربوبی بودند، نه شفابخش بیماری‌های جسمی و حاجت‌بخش نیازهای دنیایی بندگان. مخاطب: «آیا کور و بینا» مساوی‌اند، منحصراً معاصرین پیامبر نبودند.