وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ

و اوست که بر بندگان خود کاملا چیره [=مسلط] است 75 و [برای حیات شما در نظام طبیعت و اعمالتان] محافظانی [از فرشتگان] می‌فرستد 76 تا آنگاه که مرگ یکی از شما فرا رسد، فرستادگان ما [نَفْس / جان] او را می‌گیرند و آنان [در انجام وظیفه خود] کوتاهی نمی‌کنند.

75- قهر، غلبه کردن با توانایی است، آنچنانکه فرعون ادعا می‌کرد: «...وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ» (ما بر فرازشان مسلط هستیم- اعراف 127 (7:127) ) «قَهَّارُ» صیغه مبالغه قهر و از اسماء الحسنی می‌باشد که شش بار در قرآن آمده و نهایت توانایی و تسلط را می‌رساند. با این تفاوت که قاهر بودن خدا بر بندگان، رحمت رسانی و حفظ آنهاست و قاهر بودن فرعون‌ها، به خدمت خود درآوردن توده‌های مردم.

76- «حفیظ» از نام‌های نیکوی الهی است که سه بار در قرآن تکرار شده (هود 57 (11:57) ، سبا 21 (34:21) ، شورا 6 (42:6) ). خدا بهترین محافظان و ارحم‌الراحمین است (یوسف 64 (12:64) ) او بر هر موجود زنده‌ای محافظی قرار داده است (طارق 4 (86:4) - إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَـمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ)، از جمله برای حیات زمینی از طریق طبقات هفتگانه جوّ (حجر 17 (15:17) ، صافات 7 (37:7) ، فصلت 12 (41:12) ، انبیاء 32 (21:32) )، برای آسمان (بقره 255 (2:255) )، برای قرآن (بروج 22 (85:22) ، حجر 9 (15:9) )، برای حفظ آثار اعمال انسانها (انفطار 10 (82:10) ، انبیاء 82 (21:82) ). در مورد حفاظت از انسان، منظور این نیست که زندگی ما تا آخر عمر تضمین شده و هیچ خطری جان ما را تهدید نمی‌کند، این حفاظت، همچون حفاظت سایر موجودات، جنبه طبیعی دارد و به اصطلاح در اکوسیستم طراحی و هماهنگ شده و به خودی خود هیچ موجودی از بین نمی‌رود، مگر با حوادث طبیعی، جنگها، بیماری‌ها، سوء تغذیه و سوء رفتار که آنها نیز قانونمند هستند. در ضمن آیه 11 سوره رعد (13:11) نیز از فرشتگان تعقیب کننده مراقبی در پیش رو و پشت سر سخن می‌گوید که آدمی را (از بازتاب فوری اعمال منفی او در مدّت عمر) در برابر «امر خدا» (نظام عمل و عکس‌العمل) به موهبت «مهلت» الهی حفظ می‌کند. (به آیه 11 و پاورقی 24 سوره رعد (13:11) مراجعه شود).