وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
و همچنین بعضی از پدران و فرزندان و برادران آنها [را مشمول رحمت خود قرار دادیم و استعدادهای معنوی آنان] را سامان بخشیدیم 121 و به راه راست رهبریشان کردیم.
121- معنای «اجتباء»، همچون جِبایت خراج (جمعآوری مالیات)، نوعی سامان دادن به پراکندگی سرمایههای روحی و جمع و جور کردن روانِ از تمرکز و توجه خارج شده است. اجتباء رسولان، هدف منسجم و واحد بخشیدن به شخصیت آنان است. ارتکاب گناه، آدمی را از استواری و انسجام روحی خارج میسازد. از این نظر، به سامان در آمدن پس از توبه و اصلاح را قرآن در مواردی اجتباء نامیده است: در مورد حضرت آدم: طه 122 (20:122) - ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَیْهِ وَهَدَى. در مورد یونس: قلم 50 (68:50) - فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ.