أُولَئِكَ الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَـؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ

آنها کسانی بودند که بدیشان کتاب و حکم و نبوّت بخشیدیم، 124 و اگر این قوم [=مردم مکه] به آن کفر ورزند [=نبوّت و کتاب تو را انکار کنند؛ این امانت را] به مردمانی خواهیم سپرد [=ملت‌هایی از نقاط دیگر عالم به آن گرایش خواهند یافت] که قدر نشناس آن نخواهند بود. 125

124- سه عنوان: کتاب و حکم و نبوّت، در سه آیه قرآن عیناً تکرار شده (آل‌عمران 79 (3:79) ، انعام 89 (6:89) و جاثیه 16 (45:16) )، و در دو آیه، فقط نبوّت و کتاب آمده است (عنکبوت 27 (29:27) و حدید 26 (57:26) ) و در یک مورد نیز که کتاب و حکم در کنار هم قرار گرفته است(مریم 12 (19:12) ).
عنوان «کتاب»، نقش قانون و شریعت را نشان می‌دهد، «حکم» یا «حکمت»، دلالت بر اخلاقیات در مناسبات رفتاری و داوری عادلانه می‌کند، و بالاخره «نبوّت»، نقش آگاهی رسانی به مردم دارد.

125- ظاهراً در «هَؤُلاَءِ» (اینها)، باید اشاره به مردمان عربستان باشد، همانطور که می‌دانیم، پس از چندی مردم ایران و همسایگانی دیگر تا قلب اروپا به اسلام گرایش یافتند و تمدّن اسلامی را بنیان گذاشتند.