19 - «نَزَّاعَهً» اسم فاعل متعدی و مبالغه نَزَعَ به معنای به شدت کندن و کشیدن است. فعل «یَشْوِی» در آیه 29 سوره کهف (18:29) «وَإِنْ یَسْتَغِیثُوا یُغَاثُوا بِمَاءٍ کَالْمُهْلِ یَشْوِی الْوُجُوهَ» نیز آمده است که دلالت بر سوزاندن وجوه می‌کند. مفسرین شَوِی را پوست یا اندام‌ها معنی کرده‌اند که به گونه‌ای مجازی و تمثیلی سوزندگی آتش دوزخ را، که از درون شخص طلوع می‌کند [همزه 7 (104:7) ]، به نمونه مادی و دنیایی آن تشبیه شده تا قابل درک و فهم باشد.