8 - دور و نزدیک دیدن آینده قیامت تابع میزان بصیرت بیننده است. کسانی که به تعبیر قرآن در «ضَلالٍ بَعِید» [ابراهیم 3 (14:3) و 18 (14:18) ، حج 12 (22:12) ، سبا 8 (34:8) ، شوری 18 (42:18) و ق 27 (50:27) ] یا در «شِقَاقٍ بَعِید» [جدایی دور] هستند [بقره 176 (2:176) و حج 53 (22:53) ]، قیامت را متناسب با ضلالت و شقاوت خودشان دور می‌بییند. این حقیقت را آیات 51 (34:51) تا 52 سوره سبا به روشنی نشان داده است «وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ».
تقابل جملات مکان قریب و مکان بعید، نزدیکی و دوری را از منظرهای متفاوتی در دنیا و آخرت مطرح می‌سازد؛ خدا بسیار نزدیک به بندگان است، آنهایی که او را دور می‌بینند، عواقب این دور دیدن را از نزدیک خواهند چشید. آنها در دنیا با نظری دور از بصیرت، حقایق را انکار می‌کردند، اما در آخرت چشمشان باز می‌شود و اظهار ایمان می‌کنند، ولی چه سود که فاصله‌ای بس دور با دنیای عمل دارند.