9 - تشبیه به مُهل «کَالْمُهْل»، در دخان 45 (44:45) و کهف 29 (18:29) نیز آمده است. مُهل را اهل لغت آهن یا مس گداخته و دُرد روغن زیتون گفته‌اند که تماماً متمایل به رنگ سرخ است. به باقی مانده اخگر تفتیده در خاکستر و خونابه‌ای که از بدن مُرده خارج می‌شود نیز مُهْلَه گفته می‌شود. ذکر رنگ آسمان در آستانه قیامت به «مُهل»، که اخترشناسان آن را در پایان عمر خورشیدها [پدیده «سوپر نوا»] به کرّات مشاهده کرده‌اند، شگفتی این اشاره قرآن در 14 قرن قبل را نشان می‌دهد.
مشابه این معنا را در آیه 37 سوره الرحمن (55:37) در تشبیه به گُل سرخ و روغن سوخته می‌یابیم. از نظر علم ستاره شناسی، وقتی نظام جاذبه‌ای حاکم بر یک منظومه، یا شاخه‌ای از کهکشان، با مرگ خورشید آن مختل و گسیخته گردد، لایه‌های بیرونی آن پس از انقباض ناشی از تمام شدن سوخت ئیدروژن درونی ستاره و فعل و انفعالات هسته‌ای آن، به شدت منبسط می‌گردد. در اثر این حادثه، تشعشعات خورشیدی، با عبور از حجمی هزاران برابر حجم قبلی، با اُفت انرژی در طیف نوری از زرد به قرمز میل می‌کند. این مرحله را «غول سرخ» [Red Giant] می‌نامند که تصاویر زیادی از آن به صورت رنگی در سایت‌های نجومی قابل مشاهده است. گُل سرخ و شکوفه گلی رنگ را در زبان عربی «ورده» می‌نامند. روغن گداخته نیز سرخ رنگ می‌گردد [ورده کالدهان].