إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

همانا ما نوح را به سوی قومش فرستادیم [و گفتیم]: قومت را پیش از آن که عذابی دردناک [در بازتاب اعمال تباه‌شان] بر آن‌ها برسد، از خطر آگاه کن.

1 - نام حضرت نوح(ع) 43 بار در 28 سوره قرآن تکرار شده که پس از نام موسی(ع) [136 بار] و نام ابراهیم(ع) [69 بار] بیش از سایر پیامبران است. ماجرای رسالت این پیامبر عظیم‌الشأن، تکذیب قومش، قضیه طوفان و طغیان آب، هلاکت قوم و نجات نوح و پیروان او، جمعاً در 101 آیه در طول 20 سال [از 3 بعثت تا 10 هجرت] به تدریج از اجمال و اختصار تا تفصیل و تشریح نازل گشته و در هر سوره به تناسب موضوع و محتوی اشاره‌ای به این داستان شده است. در 6 سوره، که تماماً در سالهای ابتدایی و میانی بعثت نازل شده‌اند، آیات متعددی به شرح این رسالت اختصاص یافته، ولی در بقیه سوره‌ها [22 سوره دیگر] به یک آیه [و استثناً 2 یا 3 آیه] اکتفا شده است. در قرآن فقط دو سوره به صورت یکپارچه درباره یک قصه آمده است‌: یوسف(ع) و نوح(ع). تنها این سوره است که ابتدا تا انتها به ماجرای نوح(ع) اختصاص یافته و برای اولین بار خلاصه‌ای از ماجرای آن پیامبر را بیان می‌کند. تفصیل کاملتر این داستان را در آیات 25 تا 49 سوره هود (11:49) که پنج سال بعد از سوره نوح نازل شده است می‌توان یافت. نزول این سوره در سال چهارم بعثت با گزارشی از 950 سال دعوت شبانه روزی نوح(ع) و به کار بستن انواع شیوه‌های علنی و پنهان تبلیغ و رویگردانی و عصیان و استکبار قوم او، الهام‌بخش صبر و استقامت و تلاش و توکل برای پیامبر و مسلمانان نخستینی بوده است که با مخالفت‌هایی مشابه این ماجرا در زمان و مکان خود مواجه بودند.