10 - سخن از هفت آسمان 9 بار در قرآن تکرار شده است که به وضوح نشان می‌دهد منظور از آن، طبقات جوّ فراز زمین است، نه آسمان‌های فوقانی [کهکشان‌ها و ستاره‌ها]. دانش جوّ‌شناسی نیز نشان می‌دهد که آسمان روی زمین را لایه‌های متعددی از عناصر مختلف با تراکم‌های متفاوت تشکیل داده است که هر کدام نقشی حیرت‌آور برای ادامه حیات زمینی ایفا می‌کنند. این نقش را، که با پیشرفت علم جوّ شناسی تا حدودی روشن شده است می‌توان در حفاظت از حیات زمینی در برابر اجرام سرگردان آسمانی، امواج و اشعه‌های مضرّ و مرگبار کیهانی، حفاظت از حرارت زمین [نقش گلخانه‌ای] و ممانعت از فرار عناصر مفید هوا و... ملاحظه کرد. این طبقات را بر حسب معیارهای مختلف، نامگذاری‌های گوناگون کرده‌اند. از جمله: تروپوسفر، تروپوپوز، استراتوسفر، استراتوپوز، مزوسفر، ترموسفر، اگزوسفر. تقسیم‌بندی‌های دیگری نیز بر اساس اجزاء تشکیل‌دهنده آن کرده‌اند. مثل: هوموسفر [مخلوط یکسان]، هتروسفر [جدا جدا]، مگنتوسفر [طبقه مغناطیسی]. در هر حال این تقسیمات نشان می‌دهد ماهیت و مکانیسم هر یک از این طبقات مختلف است و چه بسا عدد هفت هم نماد کثرت باشد [والله اعلم]. نکته مهم این است که موضوع طبقات فوقانی جوّ زمین از زمان نوح پیامبر، در هزاره‌های پیش نیز به الهام الهی برای هدایت بندگان مطرح شده است. برای شناخت بیشتر به کتاب «هفت آسمان» نوشته دکتر کریم رستگار مراجعه کنید.