13 - نبات همان روئیدنی‌های زمین [نباتات] است. انسان نیز همچون نباتات می‌روید و رشد می‌کند. در قرآن پرورش نیکوی مریم مقدس نیز رویش نامیده شده است آل‌عمران 37- «فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا...».
گرچه ظرفیت ذهنی معاصرین نوح(ع) برای درک ابدیت و قیامت ناچیز بوده و همانند کودکی که فقط زمان حال و حاضر را می‌بیند، از وعده آینده گریزان بودند، با این حال در آموزش‌های او اشاره‌ای، هرچند کوتاه و اجمالی، به این مهم شده است که آیات 17 و 18 شاهد آن است: «وَاللهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا». نکته ظریف در آیه فوق، انطباق زندگی، مرگ و خروج مجدد انسان از زمین [در روز قیامت] با رویش گیاهان در تابستان، مرگ آن در زمستان، و بالاخره خروج مجدّدش از خاک در فصل بهار می‌باشد که مدلی برای پذیرش استدلالی قیامت است. کلمه «أَنْبَتَکُمْ» اشاره‌ای به این معناست و اتفاقاً در قرآن همواره برای اثبات قیامت از بهار و شکوفایی در طبیعت نام می‌برد.