رَّبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِـمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِـمِينَ إِلَّا تَبَارًا
[نوح دعا کرد] پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر آنکس را که با ایمان [در پذیرش دعوت] به سرایم درآید، و همه مردان و زنان مؤمن را مشمول آمرزش [=پاکی] خود بگردان و بر ستمگران جز نابودی22 میفزای.
22 - «تَبَار» اسم مصدر تَبَرَ [هلاک و نابود شدن] می‌باشد. مشتقات این کلمه در سه آیه دیگر در قرآن آمده است [فرقان 39 (25:39) ، اسراء 7 (17:7) و اعراف 129 (7:129) ].