وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا
من هر گاه آنها را [به سوی تو] فرا می‌خواندم تا [با تغییر و توبه و عمل صالح] آنها را بیامرزی [=پاک و پیراسته‌شان سازی]، انگشتانشان در گوش‌های خویش می‌نهادند [تا سخنم نشنوند] و جامه بر سر می‌کشیدند [تا رویم نبینند] و مصرّانه [بر لجاجت و انکار] پای می‌فشردند و تکبّر می‌ورزیدند، چه تکبّری!6
6 - در باب استفعال آمدن استغفار و استکبار، دلالت بر دو نوع زمینه روحی و آمادگی و تمایل می‌کند؛ یکی تغییر و پاک شدن از آثار و عوارض سوء رفتار، و دیگر احساس خود بزرگ‌بینی و بی‌نیازی از تغییر.