وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِـجَهَنَّمَ حَطَبًا

و اما عدالت ستیزان [=ستمگران] سوخت جهنم‌اند27 [دوزخ را با آتش‌افروزی‌های دنیایی خود پدیدمی‌آورند].

27 - کلمه «حَطَب» که معادل هیزم و هیمه آتش است، یکبار دیگر در آیه 4 سوره مَسَد (111:4) آمده است «وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَهَ الْحَطَبِ». همچنان که تا هیزم یا انواع سوخت‌های دیگر نباشد آتشی پدید نمی‌آید، نار جهنم نیز جز از خاکستر دل‌های سوخته در آتش افروزی ستمگران و عصیان و شرارت‌های آدمیان شعله‌ور نمی‌گردد. این حقیقت را که سوخت جهنم مردم [سنگدل] و سنگ است! قرآن در آیات متعددی بیان کرده است [از جمله بقره 24 (2:24) ، آل‌عمران 10 (3:10) و تحریم 6 (66:6) ]. واژه معادل حطب در قرآن حَصَب است. معنای اصلی «حَصَب» انداختن است، همچون انداختن سنگریزه، پرتاب هیزم در آتش و مشابه آن. حصب جهنم بودن ستمگران و معبودان‌شان، وسیله بودن‌شان برای شکل‌گیری دوزخ است، آنچنانکه در آیات 24 بقره (2:24) و 6 تحریم (66:6) [...وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ...] آدمیان را سوخت آتش شمرده، و در آیه 6 (104:6) و 7 سوره هُمَزه، آن را آتش برافروخته خدا که بر دلها طلوع می‌کند نامیده است [نَارُ اللهِ الْمُوقَدَهُ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَهِ].