8 - «تَبَتَّلْ» از ریشه بَتَلَ، بریدن و انقطاع از غیر خدا، و از نظر معنایی مانند اخلاص است. بتول صفتی است برای دخت گرامی پیامبر اسلام(ص) فاطمه زهرا(س) که در اخلاص عمل ممتاز بود. از هرکس و هر چیزی جز خدا بریدن و تسلیم مطلق حکم او بودن در غم و شادی و صبر و شکر را مولوی در ادبیات زیر به زیبایی سروده است:
هرزمانم‌غرقه‌می‌کن‌من‌خوشم
حکم‌توجان‌است‌چون‌جان‌می‌کَشم
ننگرم کس را وگر هم بنگرم
او بهــانــه بــاشــد و تــو منظــرم
عاشق‌صُنع‌توام درشکر وصبر
عـاشق مصنـوع کـی باشم چو گبر
عاشـق صنع خـدا بـا فَـرّ بـود
عــاشــق مصنــوع او کافــر بـــود
در ضمن، از این آیه تا آیه 11 جمعاً 7 توصیه خودسازی به پیامبر اکرم(ص) مطرح شده است [سه مورد نخست در ارتباط با خدا و بقیه در ارتباط با مخالفین است]: 1- وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ، 2- وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً، 3- فَاتَّخِذْهُ وَکِیلاً، 4- وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ، 5- وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلاً، 6- وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَه، 7- وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلاً.