51 - کلمه «اَهْلِ» در قرآن 54 بار و با ضمیر [اَهلَهُ، اَهْلِهِم، اَهْلِکُم و...] 83 بار [جمعاً 137] تکرار شده است. در تمامی 54 باری که کلمه «اهل» [بدون ضمیر] آمده است، نوعی اهلیت، همفکری، همزیستی و همبستگی دیده می‌شود، مثل: اهل کتاب [31 بار]، اهل القُری [8 بار]، اهل مدینه [3 بار]، اهل بیت [3 بار]، اهل مَدْین [2 بار]، اهل الذّکر [2 بار]، اهل یثرب، اهل النّار، اَهْلِ التَّقْوی و اَهْلِ الْمَغْفِرَه.
درست است که اعضای خانواده نیز، به دلیل پیوند خونی یا سببی و زیر یک سقف زیستن، اهل بیت محسوب می‌شوند، ولی این اهلیتی بیرونی است، نه الزاماً درونی و ایمانی. آخرین آیه سوره مدثر تنها آیه قرآن است که وصف اهلیت درباره خدا به کار رفته است. «أَهْلُ التَّقْوَی» بودن خدا را باید با توجه به ریشه تقوی، وَقَیَ [وِقایِه، وِقاء]، حفظ و نگهداری کسی یا چیزی از شرّ و آسیب دانست. همچنان که از خدا می‌خواهیم ما را از عذاب حفظ نماید. «...فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّار» [آل‌عمران 16 (3:16) ]. ختم شدن سوره با کلمه «الْمَغْفِرَه» بسی امیدوار کننده و نیروبخش است. دعای قنوت اعیاد فطر و قربان نیز الهام گرفته از آخرین آیه همین سوره است: «اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَهِ، وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ، وَاَهْلَ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَهِ، وَاَهْلَ التَّقْوى وَالْمَغْفِرَه».