16 - معنای ظاهری «وجه»، همان چهره و روی آدمی است، اما از آنجایی که روی آوردن به هر چیز، نشانه رویکرد دل به آن است، معنای باطنی این کلمه، اهداف و آرمان‌هایی است که به آن روی می‌آوریم. آن چنان که ابراهیم(ع) پس از روی آوردن به ستاره و ماه و خورشید و مشاهده افول آنان، به آفریدگار آنها روی آورد و گفت: «إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ...» [انعام 79 (6:79) ]. متوجه ساختن وجه، همان نگاه دل و هدفگیری در زندگی است.

17 - مضارت، مصدر نضر، زیبایی و طراوت است که مقابل زشتی و بدمنظر بودن به کار می‌رود. از این کلمه دو بار دیگر در قرآن آمده است: «...وَلَقَّاهُمْ نَضْرَهً وَسُرُورًا» [انسان 11 (76:11) ]، «تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَهَ النَّعِیم» [مطففین 24 (83:24) ].