تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
[چرا که] میداند مشمول عذابی کمرشکن20 خواهد شد.
20 - «فَاقِرَه» از ریشه فقر [نیاز و حاجت]، به بلاهای سخت گفته میشود که گویی ستون فقرات شخص را، که برپا دارنده اوست، میشکند و مسکین و زمین گیرش میسازد. وصف فقیر نیز از همین روی اطلاق شده است.