6 - در آیات 6 تا 9 نشانه‌هایی از قیامت به صورت سربسته و خلاصه بیان شده است: «فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ وَخَسَفَ الْقَمَرُوَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ». «بَرِقَ الْبَصَر» را خیره شدن چشم از ترس و وحشت حادثه، و «خَسَفَ» را فرو رفتن گفته‌اند که همواره به همین معنا در قرآن به کار رفته است. گویا در روز قیامت با درهم ریختن نظم فیزیکی فعلی جهان پیرامون ما و تغییراتی که در جاذبه میان ستارگان پدید می‌آید، ماه در هاله انفجاری خورشید «فرو می‌رود» و جذب جرم آن می‌گردد. به نظر می‌رسد آیات ابتدای سوره قمر، که از انشقاق ماه با نزدیک شدن قیامت سخن می‌گوید، اشاره به همین تحوّل داشته باشد! از نظر علمی، اختلاف کشش خورشید بر دو سوی قطر ماه، پیش از برخورد آن با خورشید موجب دو نیمه و متلاشی شدن آن می‌گردد.