23 - فعل متعدّی «لَقَّا»، از ریشه لَقَیَ، ملاقات دادن، رساندن و نائل کردن کسی به هدف و مطلوب مورد نظر است. مثل: قصص 80 (28:80) - «... وَلا یُلَقَّاهَا إِلاَّ الصَّابِرُونَ»، فصلت 35 (41:35) - «وَمَا یُلَقَّاهَا إِلاَّ الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظِیم».