25 - «ارائک» جمع «اریکه»، که پنج بار در قرآن تکرار شده، وصفی است برای جایگاه مؤمنان در بهشت، که البته درک و فهم آن برای ذهن‌های مهجور در دنیا ممکن نیست. علمای لغت اریکه را تخت‌های مزیّن در خیمه و اطاق، یا سراپرده و فرش عروس معنا کرده‌اند که تماماً نشانه‌ای از نهایت اکرام و اجلال است. اصطلاح «اریکه قدرت» نیز دلالت بر موضع قدرت و برتری می‌کند. گفته می‌شود اریکه مُعرب همان اورنگ [تخت مرصّع نشان] فارسی است. بدیهی است تمثیل مجازی از جایگاه نیکان در بهشت، برای فهم مخاطبانِ خو گرفته به تمکّنات دنیایی است. در این سوره اوصافی که از بهشت یا دوزخ آمده است، حداقل در 40 مورد، به صورت نکره ذکر شده که دلالت بر ناشناخته و مبهم بودن آن برای درک و دید دنیایی ما می‌کند.

26 - «زَمْهَرِیر» را شدّت سرما گفته‌اند. از مقابله شمس با زمهریر، چنین مفهومی به نظر می‌رسد. این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.