وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا
و پاره‌ای از شب را به درگاهش سجده کن41 و شبی بلند او را تسبیح کن [=از عیب و نقص مبرایش دان].
41 - معنای «فَاسْجُدْ لَهُ» هر چند به ظاهر سجده نماز است، اما در باطن، نماد تسلیم مطلق به مشیّت الهی است که به شکل سر بر آستان حق به زمین سجده گذاشتن نشان داده می‌شود، وگرنه سجده کوه و دشت و دریا و درخت و همه موجودات، آنچنان که آیات متعددی از قرآن بیان شده، چیزی جز همان تسلیم به خدا و نظامات حق بودن نیست. مولوی در قصه «تشنه و دیوار» ارتباط تسلیم با سجده را به زیبایی بیان کرده است [دفتر دوم ابیات 1197 به بعد]:
سجـده آمد کندن خشت لَـزِب
موجبِ‌قربی‌که«وَاسْجُد وَاقْتَرِبْ»
تاکه این دیوارعالی‌گردن است
مانـع ایـن سر فرود آوردن است
سجده نتوان کرد بر آب حیات
تـا نیـابم زیـن تـنِ خاکی نجات
بـر سـر دیـوار هر کاو تشنـه‌تـر
زودتر بـرمی‌کند خشت و مَـدَر
هرکه‌عاشق‌تر بود بر بانگِ‌آب
او کلوخِ زَفت‌تر کَند از حجاب