نَّحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا
ما خودمان آنها را آفریده و اندامشان را استوار ساخته‌ایم44 و هر گاه بخواهیم [=مشیّت‌مان ایجاب کند]، به جای آنان [مردمان دیگری] همانندشان می‌آوریم [به آنان آزادی داده‌ایم تا خود سرنوشت‌شان را رقم زنند].
44 - همانطور که در پاورقی 19 گفته شد، معنای «اَسْر» بستن و محکم کردن است، همچنان که اسیر را می‌بندند تا فرار نکند، منظور از تشدید «اَسْر» در مورد انسان، پیوند اساسی و محکم میان اعضاء بدن و هماهنگی اجزاء می‌باشد. در این آیه و آیه 23 جمعاً هشت بار خداوند خود را با ضمیر متکلم مع‌الغیر [ما] معرفی کرده است، همچنان که در آیات دو تا چهار نیز هشت بار این ضمیر تکرار شده بود، که نشان می‌دهد در جریان خلقت، هدایت و نزول قرآن، نقش و نظاماتی متعدد دست اندرکارند. در این سوره 16 مرتبه خدا با ضمیر متکلم مع‌الغیر یاد شده، حال آن که یک بار هم با ضمیر متکلم وحده نیامده است!