23 - «مَهِین» از ریشه «مَهَنَ» به قلیل و ناچیز بودن دلالت می‌کند. آیه 7 سوره سجده (32:7) نیز به همین موضوع اشاره دارد. اما در سوره‌های دیگر قرآن به جای «ماء» اصطلاح «نطفه» به کار رفته است که آن نیز دلالت بر قلیل و مختصر بودن می‌کند.
آغاز آفرینش انسان از نطفه‌ای ناچیز، قرار دادنش در قرارگاه استوار رحم و به کمال رساندن آن با قدر و اندازه‌های شگفت‌آور سلولی و ژنتیکی «فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ» نمونه و مثالی از قرار گرفتن انسان در رحم دنیا و طیّ مراحل «تقدیری» مشابه می‌باشد. پیدایش انسان اولیه در روی زمین، همچون نطفه انسان امروزی، از گِلی کهنه [لجن مانند- حجر 26 (15:26) ، 28 (15:28) ، 33 (15:33) ] بوده است. نشو و نما و رشد و کمال او نیز، همچون نطفه در رَحم، در زمین گسترده‌ای متناسب با استعدادهای او صورت گرفته است [اعراف 10 (7:10) ]. مدت زندگی انسان در روی زمین نیز تابع «مقدار» زمانی معین است. اگر جنین در «یوم‌الفصل زایمان» نه ماهه متولد می‌شود، چرا در یوم الفصلی دیگر از رحم دنیا فاصله نگرفته و با انشایی جدید متولد نشود [واقعه 62 (56:62) ]!؟ وقتی همه مراحل در مثال فوق قابل انطباق باشد، چگونه می‌توان آخری را انکار کرد؟