كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ

گویی همچون شترانی زرد فام‌اند32 [=انعکاسی از اوج آرزوی آن منکران دنیاپرست].

32 - «جِمَالَتٌ» جمع جَمَل به شتر نر گفته می‌شود که نزد اعراب نماد قدرت و تحرک به شمار می‌رفت. رنگ زرد آن دلالت بر شادی‌آفرینی و سرور می‌کند. بقره 69 (2:69) - «...إِنَّهَا بَقَرَهٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِینَ» [...آن گاو زردی است که رنگش ناظرین را به سرور می‌آورد]. همان‌طور که می‌دانیم، شتر نزد اعراب معاصر نزول قرآن، همچون گاو برای مصریان و هندوان، محبوب‌ترین دارایی به شمار می‌رفت و از هر چیزی به آن بیشتر تعلق و دلبستگی داشتند، آن هم شتر زرد رنگ که مزید بر مسرّت بود.
تأملات و تعبیر و تفسیرهایی که ما پس از 14 قرن از این تشبیهات می‌کنیم، چه بسا برای معاصرین این آیات، در دومین سال بعثت، همان معنای ظاهری کلمات «قَصْر» و «جِمَالَتٌ صُفْرٌ»، بر پذیرش عظمت حادثه کفایت می‌کرده است و شاید این تعابیر با فصاحت و بلاغت و گیرایی که دارد، در ادبیات آنها جلوه دیگری داشته و مفهومی دیگر را القاء می‌کرده است!