12 - در این سوره از «شکافته» شدن آسمان در قیامت سخن می‌گوید [وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ]، و در سوره ق 6 (50:6) ، از نداشتن هیچگونه شکافتگی و فَرَج [أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ]. در این سوره از واژه «فرج» و در سوره‌های دیگر از واژگان «فُطُور» [ملک 3 (67:3) و انفطار 1 (82:1) ]، «وَانْشَقَّت» [حاقه 16 (69:16) و انشقاق 1 (84:1) ]، و «کُشِطَت» [تکویر 11 (81:11) ] استفاده شده است.