10 - خداوند شب و روز را دو آیه و نشانه برای پی بردن به ربوبیّتش قرار داده است [اسراء 12 (17:12) ]. روز، هنگام تلاش و تکاپو است و شب، هنگام آرامش و استراحت و تجدید قوا برای روز بعد. فصل‌بندی و تفکیک آن را خورشید به عهده گرفته است که با انوار حیات‌بخشش این دو اقلیم را مرزبندی می‌کند. اگر شب نبود و روز یکسره ادامه می‌یافت، کار و تلاش را زمان توقفی جز احساس خستگی و فرسودگی باقی نمی‌ماند. در این صورت چون احساس خستگی برای اشخاص مختلف متفاوت است، هرگز آرامش و سکوتی برای کسانی که می‌خواهند استراحت کنند، به دلیل سر و صدای آنهایی که مشغول کار هستند، حاصل نمی‌گردید. اما پرده شب به طور طبیعی با پوشاندن زمین و آنچه بر آن است انسان‌ها را موظف و مجبور به تعطیل کار و دعوت به استراحت می‌کند و به دلیل سکوت همگانی زمینه آرامش و خواب فراهم می گردد [انعام 96 (6:96) ].
قرآن در مواردی اصطلاح «غشاء» [پرده] را برای شب به کار برده است [اعراف 54 (7:54) و شمس 4 (91:4) ] اما در اینجا تعبیر «لباس» را به کار برده که علاوه بر مفهوم پوششی معنای محافظت و مراقبت را نیز می‌دهد. کما آنکه زن و مرد را به دلیل وظایف محافظتی متقابله، لباس یکدیگر نامیده [بقره 187 (2:187) ] و تقوا را نیز پوششی در برابر وسوسه ها و تحریکات شیطانی قرار داده است [اعراف 26 (7:26) ].