24 - «مَآب» از ریشه اَوب [بازگشت]، مصدر میمی به معنای بازگشت، و اسم زمان یا مکان بازگشت است. کسانی که در اثر استمرار طغیان و سرکشی بر عقل و ایمان و ارزش‌های اخلاقی و نیز طغیان بر حقوق و حریم مردم، نفس خود را دور از حق و مجذوب باطل کرده‌اند، همچنان که در دنیا حشر و نشرشان با آتش‌افروزان ستمگر است، به طور طبیعی به دلیل سنخیت با جهنم به سوی آن باز می‌گردند. در قرآن آمده است کسانی که مال یتیم را به ستم می‌خورند و متولیانی که دین را دکان دنیا کرده‌اند، جز این نیست که آتشی به درون خود می‌برند که به زودی در آخرت شعله‌ور خواهد شد [نساء 10 (4:10) و بقره 174 (2:174) ].

25 - «طاغی» یا «طاغوت»، از مصدر طغیان، به هر طغیانگر متکبری گفته می‌شود که با ظلم و ستم و خودمحوری، میان مردم خدایی می‌کند. این کلمه که 8 بار در قرآن تکرار شده، عمدتاً طاغوت را در برابر الله قرار داده [نساء 76 (4:76) و زمر 17 (39:17) ]، و انکار او [بقره 256 (2:256) و 257 و نساء 60 (4:60) ]، نفی داوری‌اش [نساء 60 (4:60) ] و دوری کردن از او [زمر 17 (39:17) و نحل 36 (16:36) ] را فرمان داده، و فرمانبران و سرسپردگان طاغوت را مذمّت کرده است [نساء 51 (4:51) و 60 (4:60) ].