إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُـولُ الْكَافِرُ يَالَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا

به راستی ما شما را [با این هشدارها] از عذابی نزدیک بیم داده‌ایم،44 [همان] روزی که آدمی به آنچه دو دستش [از نیک و بد] پیش فرستاده می‌نگرد45 و کافر [=هر منکر حساب و کتاب] گوید: ای کاش خاک بودم [و برانگیخته نمی‌شدم].

44 - در معارج 6 (70:6) و 7 آمده است «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا وَنَرَاهُ قَرِیبًا» که کافران قیامت را دور می‌بینند، حال آن که ما آن را نزدیک می‌بینیم.

45 - «مَّا قَدَّمَتْ» مفهوم پیش‌بینی، برنامه‌ریزی و تدارک چیزی برای آینده است، مثل مورچه‌ها که در تابستان برای زمستان دانه در لانه خود جمع می‌کنند، و نیز تأمین توشه و زاد و برگ برای تدارک سفر، یا تهیه سرمایه برای خرید خانه و غیره. در قرآن مفهوم پیش فرستادن و تدارک قبلی را در سوره یوسف، در ماجرای خشکسالی هفت ساله و ضرورت صرفه‌جویی در هفت سال خرّمی، به خوبی بیان کرده است: یوسف 47 (12:47) و 48- «...یَأْکُلْنَ مَا قَدَّمْتُم...».
اعمال انسان همچون موجود زنده باقی می‌ماند و تا قیامت به حیات خود ادامه می‌دهد. در دعای کمیل آمده است: «اللهم اغفرلی ما کان منّی» [بارخدایا آنچه از من پدید آمده را بپوشان].