إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى

آنگاه که خداوندگارش او را در وادی مقدس طُوی18 ندا داد [=فرا خواند]،

18 - وادی به درّه و کرانه کوه گفته می‌شود که مسیر جریان آب و سیل است و معنای جریان داشتن در آن جلوه می‌کند. مکانی که حضرت موسی مخاطب وحی واقع شد در قرآن «الْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى» [طه 12 (20:12) و نازعات 16 (79:16) ] نامیده شده است، که با توجه به دو آیه دیگری که از این ریشه در قرآن آمده است، مفهوم پیچیدگی در آن نهفته است.
زمر 67 (39:67) - «...وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ...» ، انبیاء 104 (21:104) - «یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُب...».
ستاره‌های آسمان در حرکات مارپیچی حلزون مانندِ ابرهای سماوی و در شتاب دورانی و تمرکز و تراکم عناصر کیهانی پدید می‌آیند، آیا شباهتی میان پدیدار شدن ستاره‌های آسمان با ستاره‌های عالم انسانیت در توجه و تمرکزشان در آیات پروردگار وجود ندارد؟ [والله اعلم] شاید هم وصف «طوی» بیانگر وضعیت طبیعی آن وادی پیچ درپیچ باشد.