20 - «تَزَکَّى» از ریشه «زَکَوَ»، در اصل به معنای رشد و نموّ و افزایش است و از آنجایی که آدمی با پاک شدن از وابستگی به مال و ثروت و آزاد شدن از هوای نفس به رشد و تعالی می‌رسد، تزکیه را پاکیزگی و پاک شدن نامیده‌اند. همچنانکه مؤمن با پرداخت زکات، و گل و گیاهان با حرس کردن شاخه‌های زیادی رشد و نموّ بیشتری می‌کنند. جالب آن که در این آیه تزکیه نفس را درمان طغیان قرار داده است. تعلیم نحوه سخن گفتن با فرعون که نماد طغیان، عصیان و استبداد و مدّعی ربوبیّت و الوهیّت و مالکیت بود، برای همه مبارزان راه حق، آموزشی بس ارزنده است. چنین لحنی که حاکی از ادب و آزادمنشی و به دور از تلخی و تندی و تنفر است، با رویه روال معمول درمیان اکثر مبارزان تفاوتی عظیم دارد.