27 - عبرت از ریشه «عَبَرَ»، گذشتن از حالتی به حالتی دیگر است. مثل عبور از پل یا خیابان. عبرت گرفتن نیز عبور از قصه و تاریخ و کسب معرفت برای پرهیز از تکرار تجربیات تلخ پیشینیان است.
در این آیات پیش از طرح ایمان به خدا و آخرت، مسئله طغیان یک فرد بر یک جامعه پیشرفته مطرح شده و نشان داده است مادام که استبداد و استعلاء در جامعه‌ای، آزادی و امنیت را از مردم سلب کرده باشد، حتی اگر ملتی به ظاهر دیندار هم باشند، خداپرستی و ارزش‌های انسانی در آن جامعه رشد نمی‌کند. تعبّد به طاغوت و تسلیم شدن به ولایتِ او در تضاد کامل با توحید است.