37 - پنجمین بخش سوره [آیات 34 تا 41]، همچون بخش دوم [آیات 6 تا 12] درباره قیامت است، با این تفاوت که در این بخش به تعیین سرنوشت آدمیان در آن سرای و تحقّق دوزخ و بهشت می‌پردازد.
کلمه «طامَّهُ» که فقط در همین سوره آمده، از نام‌های قیامت است که اصل آن دلالت بر غلبه و احاطه می‌کند. مثل غلبه سیل بر زمین‌های اطراف. طامه شمردن قیامت به دلیل فراگیری آن بر همه چیز و تعبیر مشابهی است از «غاشیه» [احاطه کننده]. صفت «کُبْرَى» بیانگر بزرگترین تحول و حادثه گسترده‌ای است که قابل قیاس با هیچ حادثه شناخته شده‌ای نمی‌باشد.