حَقِيقٌ عَلَى أَن لَّا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ

سزاوار [مقام او] است که بر خدا جز سخن حق نگویم، من برای شما نشانه‌های روشنی از پروردگارتان آورده‌ام، 137 پس [با توجه به این نشانه‌ها، قوم] بنی‌اسرائیل [=دودمان یعقوب] را با من بفرست 138 [=از بردگی آزادشان کن تا به سرزمین خودشان برگردانم].

137- ضمیر مخاطب «ربکم»، برای متوجه ساختن به این حقیقت است که ربّ ما، ربّ شما نیز هست و ما از سوی ربّ خودتان مأموریت داریم.
138- مأموریت حضرت موسی از موضعی دفاعی، نجات بنی‌اسرائیل از اسارت فرعونیان، و اولین خواسته او همین آزادی اسراء بوده است (اعراف 105 (7:105) ، طه 47 (20:47) ، شعراء 17 (26:17) ). این فرعون بود که با موسی و پیروان او درگیر شد و کار را به خشونت کشاند، وگرنه فرعون ستیزی و به زیر کشیدن او از حکومت و انتقال قدرت به بنی‌اسرائیل نشانه‌ای در قرآن ندارد، هرچند سرانجام چنین شد، ولی با صبر و مقاومت، و نه تعرض و تجاوز.