قَالَ أَلْقُوا فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ
گفت: شما بیندازید؛ پس همین که [ابزار جادوگری خود را] انداختند، چشمان مردم را مسحور [=خیره از هنرمندی خود] کردند و آنان را به وحشت افکندند 147 و جادوئی بزرگ عرضه کردند.
147- واژههای متعددی در قرآن همچون: خشیت، خوف، شفقّت، رهبت، وحشت، حیرت، رعب، تقوی، انذار، وجل و... را «ترس» ترجمه میکنند، حال آنکه ترس بازگو کننده ابعاد معنائی این کلمات نیست. به عنوان مثال کلمه «رهبت» که 12 بار در قرآن تکرار شده، بر استمرار و دوام بیم و نگرانی دلالت میکند؛ کماآنکه راهبان با ترس از آفریدگار زندگی میکنند و توصیه قرآن برای تجهیز مسلمانان به بهترین وسائل دفاعی، در بیم دائمی نگه داشتن دشمنان از تجاوز به جان و مال و سرزمین آنها است (انفال 60 (8:60) ). (به کتاب کلماتی از قرآن از همین قلم، مقاله "ترس در قرآن" مراجعه کنید.)