150- عصای موسی و ریسمان‌های بلعیده شده ساحران، نشانه و نمادی بود برای وقوع حق و ابطال پذیری باطل که همچون تاریکی با نور زائل می‌گردد. اگر عصای موسی فقط تبدیل به ماری عظیم‌تر شده بود، بیانگر تفاوت حق و باطل نبود، اما بلعیدن ریسمان‌های سحر تداعی کننده «جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا- (اسراء 81 (17:81) ) می‌باشد.