وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَى وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ
سران قوم فرعون گفتند: آیا موسی و قومش را [بی‌توجه به تأثیر جنبش آنها] رها می‌سازی تا در این سرزمین فساد [=خلاف نظم حاکم؛ عمل] کنند 162 و [موسی] تو و خدایانت را واگذارد؟ 163 [فرعون] گفت: به زودی [کسانی که به موسی گرویده‌اند] پسران‌شان را به سختی کشته 164 و دختران‌شان را [به کنیزی] نگه می‌داریم و ما کاملا بر آنان چیره هستیم.
162- فساد کلمه جامعی است که شامل هر نوع آشفتگی و نابسامانی و فقدان نظم و تعادل می‌گردد؛ بازداشتن بندگان از حقوقی که خالق آنها مقرر داشته و سلب آزادی آنان در انتخاب دین و آئین و راه زندگی، بزرگترین فسادی است که جامعه را از تعادل دور می‌سازد.
163- در آغاز و انتهای این آیه، با ضمائر جمعی از موسی و قومش سخن می‌گوید، اما در این نیم جمله وسط آیه (وَیَذَرَکَ وَآلِهَتَکَ)، اتهام وا گذاشتن خدایان فرعون و بی‌اعتنائی به آنها، فقط به موسی وارد شده است! این نکته بیانگر این واقعیت است که بنی‌اسرائیل هنوز جرأت ترک مراسم مذهبی متداول فرعونیان را نداشتند و به ظاهر در آنها حضور می‌یافتند.
164- در سوره غافر آیه 25 (40:25) آمده است که فرعون برای ممانعت از پیوستن بنی‌اسرائیل به موسی، فرمان کشتن پسران کسانی را که به موسی ایمان آورده بودند صادر کرد. اگر این فرمان عمومیت داشت، نیروی کاری در آینده باقی نمی‌ماند.