قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ
موسی خطاب به قومش [که از این تهدید نسبت به فرزندان‌شان سخت به وحشت افتاده بودند] گفت: از خدا یاری بجوئید 165 و پایداری کنید [و مطمئن باشید] زمین از آنِ خداست و آن را به آنکس از بندگانش که بخواهد [=در او شایستگی و لیاقتی ببیند] می‌دهد 166 و [بدانید] سرانجام [پیروزی] از آنِ پرواپیشگان است [که با مهار نفس و گذشتن از جان در برابر سختی‌ها مقاومت کنند].
165- بنی‌اسرائیل (برحسب مفاد آیه بعدی) از شدت شکنجه و آزارها به موسی پناه آورده بودند، اما او آنها را به طلب یاری از خدا دعوت می‌کرد.
166- معنای «من یشاء» که «به هر که خواهد» ترجمه می‌شود، ممکن است با «دلبخواه» مصطلح در زبان فارسی اشتباه گرفته شود، اما مشیّت خدا همان نظامات و قوانین اوست که هر کس خود را با آن هماهنگ سازد سود می‌برد. در مدرسه نیز معلمان هر کس را بخواهند قبول یا ردّ می‌کنند، اما نه به دلخواه، بلکه بر اساس لیاقت‌ها. برای شناخت بیشتر موارد مغایرت مشیت خدا با تشخیص و خواست آدمیان، به کتاب «پژوهشی در پرتو قرآن» ج 2 نوشته «بد خداشناسی» مبحث «اگر خدا می‌خواست» صفحات 77 به بعد از همین قلم مراجعه نمائید.