فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ

پس [با پایان یافتن اتمام حجت‌های هفتگانه] آنان را دفع و طرد کردیم 176 و در دریا غرقشان ساختیم، از آن روی که نشانه‌های ما را [در ایمان به پروردگار و تسلیم به حکم او] دروغ شمردند و همواره از آن غافل بودند.

176- مشتقات کلمه انتقام 17 بار در قرآن تکرار شده که در 13 مورد، صفت «منتقم» یا «ذوانتقام» به خدا نسبت داده شده است. منتقم از نام‌های نیکوی الهی است، در حالی که انتقام گرفتن در اخلاق دینی مذمت شده است! علاوه بر آن، خداوندی که منزه از تأثیرپذیری از مخلوقات است، چگونه ممکن است دچار خشم و غضب یا انتقام، که تماماً احساساتی بشری هستند، بشود؟ پاسخ این است که کلمه انتقام از ریشه «نَقَمَ» نفی و انکار شئ است، با زبان یا با عقوبت. همانطور که بدن ما در تزریق خون یا پیوند اعضاء، تا هماهنگی لازم حاصل نشود، عضو جدید را پس می‌زند، نظامات جهان و آخرت نیز به گونه‌ای است که انسان‌های نا‌هماهنگ با نظامات هستی را دفع و طرد می‌کند. دستگاه گوارش ما نیز غذای مسموم را به شیوه‌های مختلف دفع (Reject) می‌کند. این است معنای انتقام الهی.